Het Heilige Midden

De aarde waarop de wereld der vormen zich manifesteert, confronteert de mens met de dualiteit. Een waaier van ogenschijnlijke tegenstellingen polariseert ons bewustzijn. We ontmoeten ze in alle dimensies van het mens-zijn: op het fysieke en ruimtelijk vlak:dun-dik, voor-achter, links-rechts;boven-onder,mooi-lelijk; op emotioneel gebied:vreugde-verdriet; haat-liefde; geluk-ongeluk; rust-onrust;vertrouwen-wantrouwen; macht-onmacht; op mentaal gebied:positieve gedachten-negatieve gedachten;slim-dom; op spiritueel gebied: geloof-ongeloof; liefde-liefdeloosheid; God-Duivel.

Zelfs de deugden en ondeugden doen zich aan het menselijk bewustzijn voor als een dualiteit zoals moed en lafheid, eerlijkheid en oneerlijkheid, leugen en waarheid, hoogmoed en nederigheid enz. Onze conditioneringen (geboden en verboden) maken dat één energiepool deel gaat uitmaken van ons Ego-masker, en de andere pool in de schaduw terecht komt m.a.w. onderdrukt wordt bvb ik moet altijd slim zijn, en mag niet dom zijn. Ik heb namelijk geleerd dat iets niet weten of dom zijn stuit op afwijzing of straf. Domheid wordt bijgevolg uit mijn bewustzijn geweerd. Ik doe mij zo slim mogelijk voor, en vermijd de confrontatie met niet weten. Er ontstaat een afweer op niet weten. Dit lijdt tot een innerlijk conflict met de schaduwpool, het deel van mezelf dat ik niet wil weten, laat staan aanvaarden. Dit deel wordt bovendien geprojecteerd op de buitenwereld. Het lijkt alsof dit bij de ander hoort en niet bij mij. Het is dan ook niet verwonderlijk dat collectieve schaduwprojecties tot oorlog kunnen lijden. De "vijand" wordt namelijk gedemoniseerd, de innerlijke vijand blijft onbewust. Een spiritueel ontwikkelingspad dat voorbijgaat aan de bewustwording van de polariteiten met inbegrip van de schaduwenergieën, lijdt ongetwijfeld tot de verlichtingsillusie m.a.w. tot de vorming van een spiritueel masker. De splitsing van beide energiepolen activeert op termijn steeds een onbewust zelfvernietigingsproces als gevolg van de werking van de schaduw wat we ook het liefdeloze deel van de onbewuste persoonlijkheid kunnen noemen. Het beeld van de 2 moordenaars op de berg van Golgotha links en rechts van de gekruisigde Christus symboliseert de vernietigende werking van monopolarisatie. Wanneer je namelijk iedereen moet vertrouwen en niemand mag wantrouwen leidt dit tot vernietiging, evenzo als je iedereen moet wantrouwen en niemand mag vertrouwen. Als je altijd moet lief zijn en nooit mag boos zijn, word je onbewust zelfdetructief. Jezus bevindt zich in het midden, verbindt alle polariteiten, en tevens de aarde=de horizontale balk van het kruis met de hemel=de verticale balk van het kruis. De open armen symboliseren de kracht van ontvankelijkheid en kwetsbaarheid, en tevens de kracht van overgave aan het Hogere Zelf=God in de mens. Jezus toont ons de kracht van het Heilige Midden wat momenteel in spirituele middens het eenheidsbewustzijn genoemd wordt. Dit proces grijpt plaats via de synthese der polariteiten=de herkenning en erkenning van beide energiepolen. De eerste stap is echter altijd de bewustwording van de ogenschijnlijke tegenstellingen. We nemen als voorbeeld: Ik moet altijd zelfzeker zijn, mag nooit onzeker zijn. We worden ons bewust dat zelfzekerheid deel uitmaakt van ons Ego-masker, en de onderliggende behoefte om door de buitenwereld gewaardeerd te worden en vooral niet afgewezen. We beseffen dat de onzekerheid die we bij momenten ervaren er niet mag zijn. Het maakt ons bovendien angstig dat dit stukje van onszelf zichtbaar zou worden. We worden ons bewust van een conflict tussen diegene die we zouden willen zijn , en hoe we onszelf daadwerkelijk ervaren. De tweede stap die we ondernemen is de acceptatie van de schaduwpool, namelijk de onzekerheid. Dit proces kan even duren, tot we een keerpunt ervaren, en een nieuw inzicht zich aandient, dat namelijk de acceptatie van onzekerheid tot zelfzekerheid leidt. De zelfzekerheid verdwijnt uit het Ego-masker en wordt innerlijk verankerd. Het delen met elkaar, dus aan het licht brengen van de schaduwpolen activeert dit transformatieproces. Vandaar dat de acceptatie van kwetsbaarheid tot innerlijke onkwetsbaarheid leidt. Ook onkwetsbaarheid verdwijnt dan uit het Ego-masker. Het omarmen van de eigen schaduw m.a.w. licht werpen op alle afgewezen energieën en deze ook accepteren wat alleen maar door de liefde kan gebeuren, leidt tot heelheid en eenheid. Meer en meer ga je je verbonden voelen met jezelf en ook met allen en alles wat jou omringt. Reflecteren, dus naar binnen gaan en verwelkomen wat je tegenkomt op jouw innerlijk reis, opent het pad naar het eenheidsbewustzijn waarbij de tegenstellingen, dus de dualiteit overstegen wordt. Dit proces kan alleen maar door de liefde plaatsgrijpen. Het OF-OF principe transformeert in het EN-EN principe, waarbij beide energiepolen er mogen zijn. Zolang de energiepolen in dualiteit blijven bestaan, worden we een speelbal tussen de tegenstellingen. We bevinden ons in een toestand van innerlijke onvrijheid. Een mooie illustratie wanneer we in de splitsing blijven tussen links en rechts wordt ons duidelijk gemaakt in het volgende voorbeeld. Stel dat we het bestaan van rechts zouden ontkennen, en steeds links zouden blijven rijden, er even van uitgaande dat er geen tegenliggers zijn, en telkens de straten inslaan die links gelegen zijn, dan komen we steeds op hetzelfde punt uit waar we vertrokken zijn. Dus we geraken nergens. Dit geldt ook voor diegene die rechts blijft rijden en alle straten inslaat die rechts gelegen zijn. Dus om ons einddoel te bereiken is de acceptatie van beide richtingen noodzakelijk, anders blijven we ronddraaien in een vicieuze cirkel. Groeien in bewustzijn vraagt dus om de polariteiten te accepteren en tot eenheid te brengen. Het eenheidsbewustzijn ligt dus niet meer in strijd met één energiepool, maar accepteert beide. In het Heilige Midden komt de verbinding tot stand door de acceptatie van het verschil, door de bewustwording dat de ene pool niet kan bestaan zonder de andere. De aardse sfeer waar dualiteit heerst, maakt dat het bewustwordingsproces voor de mens mogelijk wordt. Want hoe zouden we ons bewust kunnen worden van het goede als het kwade niet zou bestaan? Vanuit het kwade wordt het goede gegeneerd. De ervaring van de gevolgen van de leugen leidt uiteindelijk tot de waarheid. In het Heilige Midden heerst de kracht van onverstoorbaarheid, waar extreme emoties tot rust zijn gekomen, en we vanuit onvoorwaardelijke liefde naar de wereld kunnen kijken. Het Heilige Midden gaat nog een stap verder dan de erkenning van de polariteiten als onverbrekelijk met elkaar verbonden. In de synthese der polariteiten ontstaat namelijk iets nieuws. In gestalttherapie wordt dit proces wiskundig voorgesteld door 1 + 1 = 3. Het geheel is meer dan de som van delen. Het is niet meer enerzijds bestaat er vreugde, anderzijds verdriet, maar je ervaart nu het verdriet in de vreugde en de vreugde in het verdriet, wat ons een gevoel van gelukzaligheid brengt, macht en onmacht worden innerlijke kracht, we worden wetend in de onwetendheid, en durven uiteindelijk de “domme” vraag stellen. We komen er tenslotte achter dat we alles eigenlijk al weten. In de liefde wordt alles één. Het Heilige Midden wordt in de volksmond ook wel eens de gulden middenweg genoemd, waarin we ons distantiëren van extremen, en de balans zoeken tussen 2 tegenstellingen, tussen de verschillen zoals bvb het evenwicht in de voeding, het evenwicht tussen luisteren en praten, tussen rust en beweging, tussen open en gesloten enz. De flexitariër houdt onder meer het midden tussen de vegetariër en de carnivoor. In de partnerrelatie wordt dit soms wel eens genoemd water bij de wijn doen, met het risico dat je op het einde van de rit alleen nog water drinkt. Maar weet dan dat water gezonder is dan wijn, vooral als dit water afkomstig is van de Bron.

Willy