​

​Geboorte en dood zijn op het eerste zicht tegengestelde bewegingen. Nochtans gaat aan de geboorte
op aarde een stervensproces vooraf in de geestelijke wereld, en betekent sterven opnieuw geboren worden in het hiernamaals. Verder kunnen we stellen dat angst voor de dood, verlammend werkt op de levensenergie.

Wie durft te sterven, durft meteen ook te leven.

In dit groeitraject nemen we afscheid van ons verblijf in de geestelijke wereld, om vervolgens in de vorm van een foetus in de moederbuik te belanden, en 9 maanden in alle veiligheid te genieten van de warme, koesterende omhulling, om tenslotte krachtdadig uitgestoten te worden in een totaal nieuwe omgeving, die bij het eerste gevoel beangstigend aanvoelt. Een liefdevolle ontvangst kan dit traumatisch gebeuren, grotendeels opvangen. Het bewust herbeleven van het geboorteproces, maakt het mogelijk om opgelopen verwondingen uit het verleden te helen.

Het tweede deel van het groeitraject betreft het stervensproces. De naderende dood confronteert ons met onafgewerkte stukken uit het verleden, van waaruit het verlangen ontstaat om hiermee vooralsnog in het reine te komen. Dit proces activeert de krachten van loslaten en overgave. Wat uiteindelijk sterft is het EGO, waarna we herboren worden in de Ziel, die een allesomvattende liefde uitstraalt, die zich in het onbewuste steeds verborgen heeft gehouden.

​